کاریکلماتور های آخری

آدم ساده لوح روی برف دنبال رد پای زمستان می گردد.
چون عمر شهاب کوتاه است ، شتاب دارد.
رفع تشنگی به قیمت جان آب تمام می شود.
سقوط ، غروب پرواز است.

شاید کاریکلماتور

گروهی خدا را از روی ثواب و پاداش عبادت می کنند ، این عبادت مزدوران است.
گروهی خدا را از روی ترس عبادت می کنند ، این عبدات بردگان است.
گروهی خدا را از روی محبت عبدات می کنند ،‌ این عبادت آزادگان است.

اگر انسانها می دانستند ؛‌ چقدر نامحدود در کنار هم هستند ،‌ نامحدود همدیگر را دوست می داشتند.

خدایا به خاطر تمام چیزهایی که دادی ، ندادی ،‌دادی پس گرفتی ، ندادی بعدا دادی ،‌ندادی بعدا می خوای بدی ،‌دادی بعدا می خوای پس بگیری ،‌داده بودی و پس گرفته بودی ، اگه بدی پس می گیری ،‌پس گرفتی بعدا می خوای بدی ،‌اگه می دادی پس می گرفتی ،‌نداده بودی فکر می کردم دادی و پس گرفتی ، تشکر !!!!!!

خداوندا اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی ،‌لباس فقر پوشی ، غرورت را برای تکه نانی به زیر پای نامردان بیندازی ، و شب آهسته و خسته ،‌تهی دست و زبان بسته ، به سوی خانه باز آیی . زمین و آسمان را کفر می گویی ،‌نمی گویی ؟؟
خدایا ؛‌ اگر روزی بشر گردی ، پشیمان می شوی از قصه خلقت ،‌از این بودن و از این بدعت .
خداوندا تو مسئولی !
خداوندا ؛‌تو می دانی که انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است ، چه رنجی می کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است.

کاریکلماتورهای آخری

ماهی پس از مرگ آب ، از زندگی دست می شوید.
ماهی ای که شنا نکند از نوازش آب محروم است.
ماهی در آب گل آلود زندگی را تیره و تار می بیند.

کاریکلماتور های آخری

مقصدم پیدا کردن همسفر است.
آخرین ضربه قلب به سکوت جاودانه اصابت می کند.
گام برداشتن آدم تهیدست صدای پای برهنه را در پی دارد.
مقصد آنچنان دلخواه است که شوق گام برداشتن در وجود مسافر زبانه می کشد.